مقدمه و هدف: فعالیت ورزشی حاد باعث تولید رادیکال‌های آزاد و آسیب به بافت‌های بدن می‌شود؛ با وجود این، استفاده از مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی می‌تواند این تغییرات را تعدیل کند. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مکمل‌یاری کوتاه‌مدت سلنیوم بر پراکسید هیدروژن (H₂O₂) و گلوتاتیون (GSH) سرم دانشجویان پسر غیرفعال به دنبال فعالیت حاد هوازی وامانده‌ساز بود.
روش‌شناسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح متقاطع می‌باشد که در سال 1397 در آزمایشگاه دانشگاه بیرجند انجام شد. ده دانشجوی پسر غیرفعال سالم با میانگین سنی 0/84±18.6 سال و شاخص توده بدنی 3.61±38.21 کیلوگرم بر متر مربع به طور تصادفی برای شرکت در این پژوهش انتخاب شدند. این گروه 10 نفره به طور متقاطع در چهار مرحله مداخله به عنوان گروه‌های کنترل، فعالیت، مکمل، و فعالیت+ مکمل؛ شرکت نمودند. پروتکل تمرینی هوازی اجرا شده، آزمون استاندارد بروس بود. آزمودنی‌ها پس از اجرای آزمون بروس، به مدت 14 روز مکمل سلنیوم (200 میکروگرم/روز) را به صورت کپسول دریافت نمودند و در انتهای این دوره، مجددا آزمون مزبور به اجرا درآمد. نمونه‌های خونی بلافاصله پس از مداخله از ورید بازویی گرفته و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نرمال بودن توزیع داده‌ها با آزمون شاپیروویلک، اختلاف درون گروهی با استفاده از آزمون آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری نوع یک و اختلاف بین گروهی با آزمون t همبسته در سطح معنی‌داری 0/05>p مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ­ها: به دنبال تمرین حاد هوازی وامانده‌ساز، سطوح سرمی H₂O₂به طور معنی‌داری (0.01=p) افزایش یافت، در حالی که پس از 14 روز مکمل‌یاری سلنیوم، سطوح این شاخص به طور معنی‌داری (0.001=p) کاهش پیدا کرد. از طرف دیگر؛ سطوح سرمی GSH به دنبال تمرین حاد هوازی و مکمل‌یاری سلنیوم، تغییر معنی‌داری نکرد (0.27=p). 
بحث و نتیجه­ گیری: تمرین حاد هوازی وامانده‌ساز استرس اکسیداتیو نسبی ایجاد کرد، اما مصرف کوتاه‌مدت مکمل سلنیوم توانست این وضعیت را تعدیل نماید.