2 نتیجه برای General Circulation Models
غلامرضا روشن، محمد سعید نجفی،
دوره 2، شماره 6 - ( 10-1390 )
چکیده
امروزه با بر هم خوردن تعادل سیستماتیک سامانه‌ی اقلیم، بروز آشفتگی‌ها و ناهنجاری‌های رفتاری در اقلیم تشدید یافته است؛ از جمله بروز و تشدید این رخدادهای حدی، افزایش خشک‌سالی‌هاست. از آن‌جا که کشور‌ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی خود، در مواجه با این ناهنجاری‌های اقلیمی به شدت آسیب‌پذیر است. در‌این تحقیق به ارزیابی و شبیهسازی اثر گرمایش جهانی بر خشک‌سالی‌های آینده‌ی کشور پرداخته شده است. بدین منظور جهت شبیهسازی مؤلفه‌ی اقلیمی بارش، از ترکیب دو مدل گردش عمومی جو GISS-EH و CNRM-CM3 استفاده گردید. امّا جهت معرفی سناریوی مناسب، 18 سناریو انتخاب و از میان آن‌ها، سناریوی p50 که با شرایط انتشار گازهای گلخانه‌ای در‌ایران انطباق مناسب‌تری دارد پیشنهاد گردید. به‌علاوه بر این جهت ارزیابی خشک‌سالی‌های ایران با استفاده از شاخص بارش استاندارد (SPI) در دو مقیاس زمانی گذشته تا حال (1976 تا 2005) و برای دهه‌های آینده، سال‌های 2025، 2050، 2075 و 2100 مورد توجه واقع گردید. آنچه داده‌های تجربی و فصلی برای سال‌های 1976 تا 2005 نشان می‌دهند، وجود فراوانی رخداد خشک‌سالی‌ها در بین 43 ناحیه‌ی مطالعاتی کشور، ابتدا برای فصل زمستان، سپس بهار و در نهایت پاییز است، که این برای داده‌های شبیهسازی شده تقریباً عکس می‌باشد؛ زیرا با رخداد گرمایش جهانی بیش‌ترین ریسک رخداد خشک‌سالی به‌ترتیب برای فصول بهار، پاییز و زمستان شبیهسازی شد. امّا خروجی‌های شبیهسازی شده بارش نشان می‌دهند که با توجه به میانگین سالانه و درازمدت(1961- 1990)، تمام دوره‌های شبیهسازی شده از افزایش بارش نسبت به این میانگین درازمدت برخوردار خواهند گردید. به‌گونه‌ای که انتظار می‌رود مقادیر شبیهسازی شده بارش برای سال2100 به میزان88 میلی‌متر نسبت به میانگین درازمدت افزایش خواهد یافت. خروجی‌های شبیهسازی برای خشک‌سالی‌ها، در دهه‌های آینده نشان می‌دهند که این نواحی غرب خزر و گیلان، به‌همراه نواحی غرب کرمانشاه و‌ایلام است که بالاترین ترسالی‌ها را تجربه خواهند کرد، از طرف دیگر نواحی شمال خراسان و شمال خراسان رضوی، از بالاترین ریسک رخداد خشک‌سالی برای سال‌ها و فصول شبیهسازی شده برخوردار می‌باشند.
زهره زهیری، رضا قضاوی، ابراهیم امیدوار، علی اکبر داودی راد،
دوره 10، شماره 40 - ( 4-1399 )
چکیده
روش‌های مختلفی برای تبدیل داده‌های بزرگ‌مقیاس به داده‌های اقلیمی منطقه‌‌ای گسترش یافته‌اند که در کم‌تر مطالعه‌ای نتایج این روش‌ها از لحاظ آماری مورد مقایسه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، مقایسه‌ی نتایج مدل‌های SDSM و LARS-WG در ریزمقیاس‌نمایی داده‌های خروجی مدل‌های گردش عمومی CANE-SM2 و HADGEM2-ES تحت سناریوهایRCP2.6 ، RCP4.5 وRCP8.5 است. جهت انجام این مطالعه، دمای حداقل، دمای حداکثر و بارش در دوره‌ی پایه (2005-1980) ایستگاه سینوپتیک اراک مورداستفاده قرار گرفت و نتایج حاصل از پیش‌بینی‌های دو مدلSDSM و LARS-WG برای سه دوره‌ی 2040-2021، 2060-2041 و 2080-2061 مقایسه شد. به منظور ارزیابی عملکرد مدل‌ها شاخص‌های RMSE، R2، MAE و NSE استفاده شد. بر اساس نتایج شاخص‌های ارزیابی، هر دو مدل کارآیی مناسبی در شبیهسازی متغیرهای اقلیمی دارد. نتایج ریزمقیاس‌نمایی دو مدل نشان داد که به‌طورکلی در هر سه سناریو و هر سه دوره از ماه ژانویه تا ژوئن مقادیر پیش‌بینی دمای حداقل و دمای حداکثر نسبت به دوره‌ی پایه افزایش می‌یابد و مدل LARS-WG در مقایسه با مدل SDSM مقدار دمای حداقل و حداکثر را نسبت به دوره‌ی پایه بیش‌تر برآورد نموده است. تغییرات بارش پیش‌بینی‌شده به وسیله‌ی دو مدل SDSM و LARS-WG دارای روند مشخصی نبوده است. بررسی درصد تغییرات داده‌های دما و بارش نشان داد که خروجی مدل SDSM تغییرات بیش‌تری را در بارش و خروجی مدل LARS-WG تغییرات بیش‌تری را در دمای حداقل و دمای حداکثر نسبت به دوره‌ی پایه نشان می‌دهد. بر اساس نتایج این مطالعه نمی‌توان برتری دقیقی برای هر یک از مدل‌های موردمطالعه بیان کرد، ولی به‌طورکلی می‌توان گفت که نتایج پیش‌بینی دو مدل در اکثر موارد از نظر آماری اختلاف معنی‌دار (01/0P<) دارند.
