خشکسالی به ‌عنوان یک واقعیت بحرانی، در نوع خود پدیده‌ای پیچیده و دارای ابعاد مختلف می‌باشد و با وقوع در مناطق روستایی، زمینه­ی‌ بروز چالش‌های زیست‌محیطی، اقتصادی، اجتماعی و روان‌شناختی را فراهم می‌آورد؛ بر این اساس اتخاذ رویکرد سیستمی و همه‌جانبه­نگر، جهت کاهش آسیب‌پذیری روستاییان در برابر پیامدهای خشکسالی با تأکید بر مدل مدیریت ریسک، ضروری به نظر می‌رسد. در تحقیق حاضر، به ارزیابی نیمه­کمّی خطرپذیری خشکسالی با استفاده از مدل مدیریت ریسک پرداخته شده است. تحقیق حاضر، از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، به ‌صورت توصیفی- تحلیلی بوده و برای گردآوری داده­ها از روش گردآوری اطّلاعات به ‌صورت کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. ارزیابی نیمه­کمّی خطرپذیری خشکسالی در دهستان دولت‌آباد، توسط 30 نفر از کارشناسان و افراد صاحب‌نظر در اداره­ی کل منابع طبیعی شهرستان جیرفت، سازمان جهاد کشاورزی منطقه­ی جیرفت و کهنوج و هم­چنین مسئولان روستاهای نمونه به ‌صورت اظهارنظر آزاد صورت گرفته است؛ بدین ترتیب که ابتدا لیست خطرات و پیامدهای خشکسالی در محدوده­ی مورد مطالعه استخراج و سپس تمامی این خطرات و پیامدها، ضریب­دهی و اولویت‌بندی و در نهایت نتایج اطّلاعات به‌ صورت نمودار رادار نشان داده ‌شده ‌است . نتایج تحقیق نشان می‌دهد که بالا رفتن نرخ بیکاری و از بین رفتن فرصت‌های شغلی و خروج از بخش کشاورزی به‌ عنوان خطرات اصلی خشکسالی در منطقه می‌باشد؛ بنابراین فرآیند مدیریت ریسک، این امکان را فراهم می‌سازد تا اولویت‌بندی اقدامات، درست در جایی که بیش­ترین نیاز به اجرای آن وجود دارد، انجام پذیرد.