دوره 12، شماره 45 - ( دوره دوازدهم، شماره چهل و پنجم، پاییز 1400 )
جلد 12 شماره 45 صفحات 57-36 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه تهران ، apoura@ut.ac.ir
چکیده: (1229 مشاهده)
پراکندهرویی شهری به‌عنوان یک الگوی نامعتبر و ناکارآمد در نظر گرفته می‌شود که سکونتگاه‌های انسانی و فعالیت‌های اقتصادی را در حومه‌ی شهر پراکنده می‌کند. جنبه‌های منفی پراکندهرویی شهری، جامعه‌ی مدیریت زمین را برای یافتن راه‌حل‌های پایدار برای این پدیده برانگیخت. یکی از این راهکارها، ایده‌ی شکل‌گیری شهرهای فشرده است. هدف پژوهش، شناسایی و بررسی محرک‌های بهره‌گیری از شهر فشرده در شهر اهواز است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر روش، توصیفی–تحلیلی است. جامعه‌ی آماری شامل 10 نفر از مدیران شهری و پژوهشگران شهر اهواز هستند. از تکنیک ANP به‌عنوان ابزاری برای اولویت‌بندی محرک‌ها استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که محرک افزایش جمعیت، بالاترین امتیاز را به دست آورده است. در بررسی ابعاد اصلی، بعد اجتماعی بالاترین وزن را کسب کرده است و بعدازآن ابعاد کالبدی-فضایی، محیطی و اقتصادی قرار گرفته‌اند. نتایج حاکی از این است که محرک‌ها و عوامل زیادی در ابعاد اجتماعی، کالبدی، محیطی، اقتصادی در ضرورت بهره‌گیری از شهر فشرده برای مقابله با پراکندهرویی و تحقق پایداری در شهر اهواز وجود دارد و این نتایج در جهت‌گیری اقدامات برنامه‌ریزی شهری و نگرش‌های مدیران شهری می‌تواند تأثیرگذار باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
برنامه ريزي شهري و سنجش از دور
دریافت: 1399/6/22 | پذیرش: 1400/9/24 | انتشار: 1400/9/29
دریافت: 1399/6/22 | پذیرش: 1400/9/24 | انتشار: 1400/9/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |