فصلنامه مطالعات جغرافیایی مناطق خشک

مناطق خشک محیط‌های اکولوژیک حساس و شکننده و مستعد بیابان‌زایی هستند. این مناطق بحرانی که در آن‌ها بیابان‌زایی رخ می‌دهد، پایداری اکولوژیک بیابان‌ها را تعیین می‌نماید. به­منظور مقابله با گسترش بیابان و خطرات ناشی از آن، طرح‌های احیای بیابان با کاشت گونه‌های مختلف اجرا می‌گردد که می‌توانند ویژگی‌های خاک را تحت تأثیر قرار دهند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر گیاه سیاه‌تاغ بر روی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و تعیین شاخص‌های کیفیت خاک در روستای آهنگران واقع در جنوب غربی شهرستان رشتخوار می‌باشد. به این منظور، 45 نمونه از سه منطقه شاهد، بین دو تاج و زیر تاج‌ پوشش گیاهی جمع‌آوری گردید و ویژگی­های فیزیکی و شیمیایی خاک اندازه­گیری شد. نتایج به دست آمده حاکی از وجود اختلاف معنی­دار pH، آهک، هدایت الکتریکی، رطوبت اشباع، رس، ماسه، کربنات و ازت کل بین سه منطقه نمونه‌برداری می­باشد. با استفاده از تکنیک‌های آماری چندمتغیره مانند تحلیل عاملی، تحلیل مازاد داده و تحلیل کانونیک توابع تشخیص مدل کیفیت خاک بر اساس سه منطقه تعیین گردید که نتایج نشان داد pH و آهک با بیش­ترین ضرایب از مهم­ترین شاخص‌های تعیین کیفیت خاک تحت تأثیر تاغکاری در منطقه­ی  مطالعاتی می‌باشند و در مجموع شاخص کیفیت خاک در مناطق بین تاج پوشش و زیر تاج پوشش دارای اختلاف معنی‌داری با منطقه شاهد (بدون پوشش تاغ) است. 

<span lang="AR-SA" style="line-height: 130%; font-family: " b="" nazanin";="" font-size:="" 14pt;="" mso-ansi-font-size:="" 12.0pt;="" mso-ascii-font-family:="" "times="" new="" roman";="" mso-hansi-font-family:="" roman";"="">