فصلنامه مطالعات جغرافیایی مناطق خشک

امروزه گردشگری با ویژگی‌های توسعه مدارانه خود نقش مهمی در اقتصاد کشورهای جهان ایفا نموده است. با توجه به اینکه ارتقا و گسترش گردشگری مستلزم ایجاد شرایط ویژه ساختاری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی است، تنظیم برنامه‌های متناسب با شرایط و امکانات مناطق گردشگری با هدف کاهش نابرابری-های منطقه‌ای، شناخت و درک تفاوت‌های موجود میان مناطق و نواحی مختلف امری ضروری است. در این راستا هدف این پژوهش بررسی زیرساخت‌های گردشگری شهرستان‌های استان چهار محال و بختیاری به منظور برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی شهرستان‌ها برای توسعه گردشگری است. ماهیت تحقیق توسعه‌ای-کاربردی و روش انجام آن توصیفی-تحلیلی است. در این پژوهش ابتدا با استفاده از مدل VIKOR، TOPSIS و ELECTER به اولویت‌بندی شهرستان‌های استان بر اساس 58 شاخص پرداخته شده است. در ادامه با توجه به این که نتایج حاصل از اجرای روش‌های فوق در مواردی با یکدیگر هم خوانی نداشت، برای رسیدن به یک اجماع کلی از تکنیک‌ کپلند بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان از توزیع نامتعادل زیرساخت‌های توسعه گردشگری در استان می دهد. به طوری که بر اساس خروجی مدل کپ لند به ترتیب شهرستان سامان، شهرکرد و بن در سطح برخوردار، شهرستان‌های فارسان، کیار و لردگان در بخش نیمه برخوردار و در نهایت شهرستان‌های بروجن، کوهرنگ و لردگان در سطح محروم قرار گرفته‌اند. وجود این تفاوت‌ها، لزوم تهیه و اجرای برنامه‌ها و طرح‌های هدفمند برای توسعه یکپارچه و متوازن شهرستان-های استان در زمینه گردشگری را ایجاب می‌کند.