دانشگاه تهران ، hakhosravi@ut.ac.ir
چکیده: (11922 مشاهده)
تخریب زمین بهعنوان پدیدهای فیزیکی-زیستی و اقتصادی-اجتماعی شناخته شده است و در نهایت منجر به کاهش حاصلخیزی خاک میگردد و فرایندهای متعددی باعث ایجاد این پدیده میشوند که یکی از این موارد بیابانزایی است. پایش در مدیریت جامع به معنای جمعآوری و ذخیره نظاممند آمار و اطلاعات از فعالیتها و استراتژیهایی است که امکان ارزیابی و گزارش از شرایط کلی محدوده مورد نظر را فراهم مینماید. در این تحقیق سعی شده است که نقشه کاربری اراضی حوضۀ روانسر در سالهای1334، 1369 و 1384 منطقه تهیه و طبقهبندی شود. در نهایت با تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به شاخصهای کیفیت و کمیت آب و همچنین شاخص کیفیت خاک روند تخریب اراضی و بیابانزایی در حوزۀ مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بیانگر رشد دو برابری کاربری مسکونی، رشد 55% اراضی کشاورزی آبی و همچنین رشدی در حدود 30% اراضی دیم است. نتایج نشان داد که میزان آبدهی در طول سالهای 1384-1375 از یک روند نزولی برخوردار است که با نتایج بلند مدت بارش در حوزه مورد مطالعه هماهنگی دارد. در ضمن مطالعات سطح پیزومتریک در منطقه از یک روند نزولی در طول سالهای 1382-1375 برخوردار بوده است که آنرا باید به خشکسالی موجود در منطقه در این سالها نسبت داد. بررسیهای کیفی آب نشان داد که مقدار EC با سرعت بیشتری نسبت به SAR افزایش داشته است که روند شور شدن آب را در منطقه نشان میدهد. مطالعات کیفیت خاک هم در محدوده مورد مطالعه نشان دهنده تجمع شوری در افقهای پایین بوده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
ژئومورفولوژی دریافت: 1392/11/3 | پذیرش: 1393/5/12 | انتشار: 1393/10/24