جهاد دانشگاهی خراسان رضوی ، farzanehrazzaghian@yahoo.com
چکیده: (519 مشاهده)
عدم توجه به استفادهی صحیح منابع در ساختمانهای بلندمرتبه، بهعنوان یکی از روشهای ساخت شهرهای جدید، میتواند باعث بروز مشکلات متعددی در آیندهی شهرها گردد. لذا این مقاله با هدف ارتقاء سطح کیفیت ساختوساز، کاهش مصرف منابع و اتلاف انرژی در بخش عظیم ساختمان و بلندمرتبههای حوزهی جنوب غرب مشهد سعی دارد با مقایسهی معیارهای طراحی اکولوژیک در محدودهی موردمطالعه، چشمانداز تفکر اکولوژیکی را تا حدی در وضع موجود روشن کند. لذا نظریهی شهر اکولوژیک و استاندارد بینالمللی اکولوژیک HQEبه معنای "کیفیت بالای زیستمحیطی"، مبنای اساسی تحقیق بوده و با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، 14 هدف خرد در قالب چهار گروه "ساخت اکولوژیک"، "مدیریت اکولوژیک"، "آسایش" و "بهداشت" ارزیابی شده و امتیاز نهایی نشاندهندهی وضعیت اکولوژیک بنا است. برداشتهای میدانی، تکمیل پرسشنامه و مصاحبههای صورتگرفته با مدیران، ساکنان و گروه مهندسان نشان میدهد تقریباً در هیچیک از برجها به اصول طراحی اکولوژیک توجه نشده و موارد اندکی که از استاندارد HQE در این برجها اجرا شده، نه به دلیل وجود تفکر اکولوژیک در ساختوساز که به دلیل ایجاد تمایز با سایر بناها و گرانتر ساختن هر مترمربع بنا جهت فروش است و فرضیهی تحقیق مبنی بر احتمال عدم وجود تفکر و چشمانداز اکولوژیک در ساخت بلندمرتبههای مشهد تأیید میگردد. لذا مهمترین پیشنهادات این مقاله، آشنا ساختن مدیران شهری و سپس برجسازان به اهمیت شهر اکولوژیک و معماری سبز، تصویب قوانین و مقررات طراحی اکولوژیک و اعمال ضابطههای تشویقی در برجهایی است که آییننامهی طراحی اکولوژیک را رعایت نمایند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
توسعه پايدار شهري دریافت: 1399/3/26 | پذیرش: 1399/10/5 | انتشار: 1399/10/5